අද...2018.09.28 වෙනිදා...මේ සටහන තබන්නෙ
ටිකක් විතර දුක මුසු සතුටකින්...එක වෙලාවකට මට හිතෙනවා දුක හිතෙන්නෙ මගේ තියෙන ආත්මාර්ථකාමිකම
හින්ද කියලා...ආයතනයේ එකට වැඩ කළ කෙනෙක් අද අයින් වෙලා යනවා...ආශ්‍රය කළේ මාස හත අටක්
වගේ සුළු කාලයක් වුණාට,සෑහෙන හිතට වැදුණු චරිතයක් කිව්වොත් නිවැරදියි.බුද්ධිකඅයියා...නොදන්න දෙයක් ඇහුවම වෙන උන් වගේ නැතුව...ලොකු කමක් පඩත්තල ගතියක් නැතුව දන්න
දේ කියල දීපු හිත හොඳ කොල්ලෙක්...ගිය එකෙන් වැඩිම පාඩුව මට...හදිස්සියට දෙයක් අහගන්න
කෙනෙක් නෑ දැන්...ඒකයි දුක...ඒ මගේ ආත්මාර්ථකාමිත්වය වෙන්න පුළුවන්...ඒ වගේම හිතට සතු‍ටුයි...ඒ
මොකද ඔහු ගියේ ඔහුගේ අනාගතයට වඩා හොඳ පදනමක් හදා ගන්න..."මල්ලි...ප්ලෑන් එකක්
ඇතුව වැඩ කරපන්..."නිතරම කිව්වෙ එහෙම...සුබ පතනවා හදවතින්ම... ඔහුගේම වචන වලින්
ඉවර කරනවනම්..."එහෙන් මෙහෙට්ට,මෙහෙන් එහෙට්ට එහෙට්ට මෙහෙට්ට
යනවට වඩා හොඳයි එක ස්ථිර තැනක ඉන්න එක..."
Live & Let Live...
0 comments:
Post a Comment