කලක් තිස්සේ සිතේ සැඟවුණු
සිහින මල්වල ඵල නෙළන්නට
බලා සිටියා ඇය ලැබෙන තුරු
මගේ ආලයේ සුව විඳින්නට...
සහස් සිතුවිලි සිතේ රන්දා
අහස උසට ම සිහින කැන්දා
සිතේ ජය දද කෙහෙලි බන්දා
සිටියෙ මං, නුඹ මගෙ ම හින්දා...
දෛවයේ රුදු අතුල් පහරින්
ගියේ දිවිය ම සසල වීලා
මගෙ ම වූ නුඹ මොහොතකින් මා
අතැර වෙන දෙසකට ම ඇදිලා
කවදවත් ආදරය ලබනට පිනක්
නැති බව මට ම දැනිලා
බලා උන්නෙමි මගේ ආලය
දුරක යන සැටි සෙමින් මැකිලා...
ඉතින් දෛවය;
ඉවත ඇදී යන මගේ ආලය තවත් දුරට ම එක්ක පලයන්...
ඵල නො ගන්වා මගේ සිහින මල් දෛවෙ නුඹ ඒ මකා දාපන්...
සැලෙන හදවත රිදෙන තරමට කඳුළු දුක් මට තවත් දීපන්...
ඒත් මදි නම් ඉතින් දෛවය, උඹෙත් අප්පට "කවුද"කාපන්...
==== ==== ====
ලකී ධනංජය
2021.11.07
0 comments:
Post a Comment